Είναι ο Τεκτονισμός θρησκεία;

Το ερώτημα αυτό επιστρέφει ξανά και ξανά: μήπως ο Τεκτονισμός αποτελεί μια κρυφή θρησκεία; Μήπως έρχεται σε αντίθεση με την πίστη κάποιου; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη και καθησυχαστική: ο Τεκτονισμός δεν είναι θρησκεία.

Από τη γέννησή του έως και σήμερα, ο Τεκτονισμός δεν θέλησε ποτέ να υποκαταστήσει τον θρησκευτικό βίο των μελών του. Αντίθετα, κάθε αδελφός παραμένει ελεύθερος να διατηρεί και να τιμά τη δική του πίστη, μέσα στην οποία εξακολουθεί να βρίσκει το πνευματικό του θεμέλιο. Ο Τεκτονισμός δεν διαθέτει δόγματα, δεν απαιτεί αποκήρυξη καμίας θρησκευτικής παράδοσης, ούτε επιβάλλει συγκεκριμένη θεολογική αλήθεια. Εκείνο που τον χαρακτηρίζει είναι η ηθική και φιλοσοφική του διάσταση· είναι, όπως εύστοχα έχει ειπωθεί, ένα «ιδιότυπο σύστημα ηθικής κεκαλυμμένο δια αλληγοριών και εικονιζόμενο δια συμβόλων».

Η θέση αυτή δεν στηρίζεται μόνο σε σύγχρονες ερμηνείες αλλά και σε ιστορικές αποφάσεις. Ήδη από το 1933, η Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών κλήθηκε να εξετάσει το ζήτημα. Η πλειοψηφία των καθηγητών της διατύπωσε ξεκάθαρα ότι ο Τεκτονισμός δεν είναι θρησκευτική οργάνωση, δεν έχει αντιχριστιανικό χαρακτήρα και οι ηθικές του αρχές δεν έρχονται σε αντίθεση με εκείνες του Χριστιανισμού. Με άλλα λόγια, ακόμη και κορυφαίοι θεολόγοι παραδέχθηκαν ότι δεν πρόκειται για θρησκεία αλλά για έναν φιλοσοφικό και ηθικό δρόμο ζωής.

Γιατί, λοιπόν, εξακολουθούν να υπάρχουν φόβοι και προκαταλήψεις; Οι περισσότερες ανησυχίες οφείλονται σε παρανοήσεις και παραπληροφόρηση. Οι Στοές δεν ανταγωνίζονται καμία εκκλησία, καμία συναγωγή, κανένα τζαμί. Ο κάθε αδελφός συνεχίζει να βιώνει την πίστη του όπως την έχει επιλέξει, ενώ παράλληλα στον Τεκτονισμό ανακαλύπτει έναν χώρο συνεργασίας, αδελφοσύνης και προσωπικής ανάπτυξης.

Ο Τεκτονισμός λειτουργεί συμπληρωματικά στον θρησκευτικό βίο του ανθρώπου, προσφέροντας ένα κοινό έδαφος συνάντησης ανθρώπων διαφορετικών δογμάτων που ενώνουν τις δυνάμεις τους γύρω από κοινές αξίες: την αδελφότητα, την αγάπη προς τον άνθρωπο, την αναζήτηση της αλήθειας και την προσωπική καλλιέργεια. Μέσα από τα σύμβολα και τις διδασκαλίες του, διδάσκει την αρετή, ενθαρρύνει την ελευθερία σκέψης και καλλιεργεί τη δύναμη του πνεύματος.

Όσοι επιλέγουν να πορευτούν στον τεκτονικό δρόμο, διαπιστώνουν ότι η εμπειρία τους χαρίζει εσωτερική γαλήνη, νέες προοπτικές σκέψης και μια αδελφότητα ζωής που ξεπερνά κοινωνικά και θρησκευτικά όρια. Ο Τεκτονισμός δεν ανταγωνίζεται την πίστη· αντίθετα, προσφέρει ένα μονοπάτι προσωπικής βελτίωσης που σέβεται και ενισχύει ό,τι ο καθένας φέρει στην καρδιά του.

Με αυτόν τον τρόπο, γίνεται σαφές ότι δεν υπάρχει καμία σύγκρουση ανάμεσα στη θρησκεία και τον Τεκτονισμό. Αντιθέτως, ο Τεκτονισμός μπορεί να λειτουργήσει ως πολύτιμο συμπλήρωμα στην πορεία κάθε ανθρώπου που αναζητά αυτογνωσία, ηθική καλλιέργεια και ουσιαστική αδελφική συνύπαρξη.